Tijdgeest

Van idioot, zwakzinnig en/of uitkeringstrekker, naar de meerwaarde in de maatschappij. Ogenschijnlijk begrippen die uiterst ver van elkaar wegstaan. Maar het gaat hierbij om de tijdgeest. Vroeger was je gehandicapt, familie die zich voor jou schaamde en was de opvatting, die kan toch niets.

Tegenwoordig wordt er naar gestreefd dat iedereen in de samenleving meedoet, participatie. Dus ook als je die gehandicapte van vroeger bent. Van een leeg glas, of misschien half vol, moet het glas helemaal vol geschonken worden, dat is de gedachte.

……….”Niet meer wegkijken maar verder kijken”

Vroeger was je mandenvlechter of pianostemmer en werd je als je al onderwijs kreeg onderwezen door nonnen of de paters, binnen afgeschermde muren, “het gesloten wereldje”.

Je was afhankelijk van hulpmiddelen, speciaal ontwikkeld voor de doelgroep, zoals zware brailleermachines die veel geluid maakten, op een dik stuk papier om een briefje te “tikken”. Als je de bijbel in huis had, dan was je boekenkast gelijk helemaal gevuld.

Werd je op latere leeftijd blind of slechtziend, moest je gaan revalideren. Ofwel het “herwaarderen” van iets, dat je eigenlijk gewoon bent, want jij bent jij. Lotgenoten, revalideren, handicap. Zware woorden, die eigenlijk niet meer in deze tijdgeest thuis passen.

Tegenwoordig gaat het om meedoen, het glas is half vol, of misschien zelfs wel gewoon vol. Op het werk, in je vrije tijd en in het onderwijs. Daar waar je vroeger naar het speciaal onderwijs werd verwezen, je nu gewoon regulier onderwijs volgt.

Moderne technieken zorgen ervoor dat wat je vroeger in 10 handelingen moest doen, nu met 1 uit te spreken woord gedaan is. Zoals via “apps” kan je als blinde achterhalen of de trui rood of toch roze is.

Daar waar vroeger een enorme grote beeldschermloep de huiskamer vulde, heb je nu voldoende aan een tablet, of je smartphone. Waarmee je bijvoorbeeld ook makkelijker kan inzoomen op non-verbale communicatie op straat, zoals een busbordje.

Daarnaast komen er ook steeds meer moderne en creatieve initiatieven van de grond, zoals de Dopjesactie #houddelijnvrij en Audiodescriptie en op sportief vlak “Runningblind”. En wat te denken van de “donkerervaringen” waarbij jouw ogen door de “zwarte omgeving” ervaren hoe het om blind te zijn.

Ook de (internationale) wetgeving is aangepast. Tegenwoordig leven we niet meer naast elkaar, maar in een “inclusieve samenleving”, iedereen heeft die X-Factor in zich. De huidige VN regelgeving zegt dan ook, dat de reguliere wereld zich aan moet passen aan mensen met een visuele beperking, niet andersom.

Dus waarom zou je dan nog een duur hulpmiddel zoals een beeldschermloep (4000 Euro) maken, als de reguliere wereld met huidige technologieën bestaande producten daarop moet afstemmen, zoals bijvoorbeeld tablets (paar honderd Euro).

Vroeger werd je weggestopt als je een visuele beperking had, nu hoor je er gewoon bij. Het gaat niet meer om “wegkijken” maar om samen “verder kijken”.

Maar in hoeverre ben jij daar als persoon met een beperking zelf klaar voor? Want participeren betekent dat iedereen zich moet durven te laten zien, ook je eigen zwaktes. Ook al zie jij die andere mensen niet letterlijk. In die zijn heeft iedereen beperkingen. Een visuele beperking is dan zelf misschien bijzaak.

– Eye Opener – 

Tijden veranderen, ook al ben je van de oude stempel, of hebt je een bepaalde imago dat niet past bij iemand met een visuele beperking, sta er dan toch eens bij stil, er zijn mensen met visuele beperkingen, maar met de huidige moderne tijd is er veel meer mogelijk en heeft ieder zijn of haar meerwaarde.