Impact

/ Home / Visueel beperkt / Impact

Impact

“Impact” gaat er niet om jouw manier van opvoeden, maar het figuurlijk voor jezelf onder een loep te leggen en bewust te worden, van hoe het beter kan, op jouw manier.

Ouders

Stel je besluit om ouder van een kind te worden. Dan weet je dat er ook een risico is, dat het kind een beperking heeft. Ook naar gelang de erfelijkheid. Maar dan nog kan het door complicaties, of door onbekende redenen geboren worden met een beperking. Hoe stel je je daarop in? Ben je er uberhaupt voorbereid op zo’n situatie? Niet alleen logistiek en het huis waarin je in woont, maar meer dan dat “ben je er ook zelf aan toe”?

Laten we vooropstellen. Je kan je geen voorstelling maken hoe het is om een kind te hebben. Het verantwoordelijkheidsgevoel, plichtsbesef en gevoel gewoon vader of moeder te zijn. Ja je kan je wel een voorstelling maken, maar die is toch echt anders, als je uiteindelijk ouders bent geworden. Op de een of andere manier wordt er in je brein een knop omgezet.

Visuele beperking

Maar wat dan, als het kind, in dit geval slechtziend of blind is, hoe ga je daarmee om? Heb je je daar in aanloop naar dit moment op kunnen voorbereiden? Normaal gesproken kijkt de baby je aan en lacht het als het je voor het eerst aankijkt, misschien gevolgd door huilen. Dat hoort er dus allemaal bij. Maar ja, als het kind dus niets of nauwelijks iets kan zien, eventueel oogjes dichtknijpt voor het licht (in de baarmoeder was het aangenaam donker), dan is het toch even schrikken.

(Dit artikel gaat verder onder het advertentieblok)

De impact

De constatering dat het kind een visuele beperking heeft, is ongeacht je er wel rekening mee hebt gehouden behoorlijk. Problemen die in zo’n sitatie kunnen ontstaan zijn:

  • Gevoel van falen, kan een vorm van agressie oproepen;
  • Ontstaan van bindingsproblemen met het kind;
  • Verstijven, lange tijd niet weten wat te doen, zonder hulp;
  • Depressiviteit;
  • Schaamte.

De impact is in principe altijd groter, dan je tevoren had kunnen vermoeden. Daarmee is zeker niet gezegd, dat je dan maar geen ouders wilt worden. Ouders worden, is misschien wel het mooiste in het leven dat je als mens mee kan maken, ook van een kind met een beperking. Ook al is de erfelijkheid aanwezig en ben je mogelijk zelf ook blind of slechtziend. Jouw kind heeft het recht zijn of haar eigen weg te mogen bewandelen in een andere tijd, met dus andere mogelijkheden, die vaak beter zijn.

Een kind kan blind of slechtziend zijn. Maar daarnaast ook nog andere beperkingen hebben, die samenhangen met de visuele beperking, dan wel los daarvan staan. Dat speelt natuurlijk allemaal een rol in welke mate jij jouw kinderen opvoedt. Natuurlijk heb je weinig invloed in de mate van een beperking, maar wel de manier hoe jouw kind zich ontwikkeld. Daar gaat dit artikel over.

Kopieergedrag

Menselijk gedrag uit zich vaak in kopieergedrag. Je bent geneigd jouw opvoeding door te geven aan jouw kind. Ofwel een combinatie van de opvoeding van de vader en de moeder. Maar gezien de nieuwe tijd, waarin de samenleving waarschijnlijk flink is veranderd, is dat niet altijd even wenselijk. Ieder tijdperk heeft eigen normen, waarden, behoeftes. Jouw kind kan zich heel goed ontplooien in deze tijd, als het jouw ook lukt jouw opvoeding toe te passen naar de maatstaven van deze tijd.

Het gaat er niet alleen om, om jouw opvoeding om te zetten naar de normen, waarden, gebruiken en behoeftes van deze tijd. Maar ben je bijvoorbeeld zelf religieus en voedt je jouw kind binnen de kaders van de religie op, kan het zijn dat jouw kind naast de aanwezige beperking nog een obstakel heeft om deel te kunnen nemen aan het dagelijks leven. Het is daarmee niet gezegd, dat je jouw kind niet religieus mag opvoeden, maar het is de kunst om daar een goede middenweg in te vinden.

(Dit artikel gaat verder onder het advertentieblok)

Beschermde opvoeding

Een beschermde opvoeding in welke zin dan ook kan er toe bijdragen, dat jouw kind geen weerstand op kan bouwen. Als het dan op eigen benen moet staan, is het moeilijk opgewassen tegen alle invloeden van buitenaf. Het is beter daar nu bewust van te zijn, dan achteraf te zeggen, “hadden we maar….”.

Want besef wel, elke vorm waarin een kind wordt geremd in de ontwikkeling en opvoeding kan er toe bijdragen dat er een achterstand ontstaat tenopzichte van zijn of haar eigen mogelijkheden en intelligentie en tenopzichte van de wereld om hem of haar heen. Als je al een beperking hebt, levert dat in de meeste gevallen al een achterstand op. Extra factoren die dan een achterstand op kunnen leveren, kunnen ertoe bijdragen dat de achterstand levenslang blijft voortbestaan. Een geremde ontwikkeling kan leiden, dat op volwassen leeftijd duidelijk wordt, dat jouw kind qua intelligentie meer had kunnen bereiken dan het nu heeft. Dit kan leiden tot een “gekwetste kindheid” op volwassen leeftijd. Wil je dat?

Ook al heeft jouw kind een visuele beperking, is het van groot belang dat jouw kind leert van vallen en opstaan, door alle mogelijkheden van het leven aan te bieden. Sport, bijbaantjes, reguliere school etc. Dit kan natuurlijk ook veel pijn en verdriet bij jou en het kind veroorzaken, maar je leert er wel allebei het meeste van, net als jouw omgeving.

Net als bijvoorbeeld met fietsen. Ook al zal jouw kind misschien nooit zelfstandig op de openbare weg mogen fietsen. Geef jouw kind als het enigszins kan al op jonge leeftijd wel een fietsje om te laten ervaren wat fietsen is. “Ervaren van zaken”, of het nou fietsen is, of iets anders, dat het eigenlijk niet kan en mag, is wel heel belangrijk, voor de ontwikkeling.

De professional

Door eigen schaamte kan je er als ouders voor kiezen de opvoeding van jouw kind zelf te doen, zonder hulp van buiten. Zo van “ik kan het zelf best wel”. Maar die gedachte alleen al, toont een mate van schaamte aan, waardoor je jezelf wil bewijzen, ondanks de situatie. Zodra externe hulp – professionals – bekend is, dat jouw kind blind of slechtziend is. Dit is echt van belang, als je jouw kind de beste mogelijkheden wil geven voor zijn of haar toekomst, waarin zeker de eerste jaren van het kind essentieel zijn.

(Dit artikel gaat verder onder het advertentieblok)

Het kind moet visueel van alles in het leven gaan ontdekken, leren kennen en herkennen. Een kind met een visuele beperking is in de meeste gevallen zelf niet in staat nieuwe dingen in zich op te nemen, maar moet hetgene aangereikt krijgen. Een kind dat geen beperking heeft, neemt alles wat het zie automatisch in zich op, verwerkt dat en gebruikt dat waar nodig. Maar als je blind of slechtziend bent, is dat minder vanzelfsprekend.

Plaats ik mijn kind op regulier onderwijs, maar hoe doe ik dat en hoe pakt die school dat op? Een veel voorkomende probleem bij kinderen die blind of slechtziend zijn, is de diversiteit van de wereldse orientatie. Ofwel herkennen van alles in het leven dat afwijkt van de standaard. Professionals kunnen jou hier perfect in begeleiden, maar sta daar dan wel voor open.

Tijden veranderen

Als je in de vorige eeuw opgroeide als kind met een beperking, was jouw vooruitzicht vaak, dat je nooit een normaal leven zou kunnen leiden. Je was aangewezen op speciale scholen, speciale werkvoorzieningen en had je waarschijnlijk geen of weinig vrienden die geen beperking hadden. Je werd als zielig bstemd en had volgens de publieke opinie een lagere intelligentie.

Maar de tijd is veranderd. De samenleving schreeuwt om participatie. Tegenwoordig zijn de ingangen voor mensen met een beperking veel diverser en letterlijk en figuurlijk veel beter toegankelijk. Het gaat er dan om, in hoeverre ben je zelf als ouders flexibel genoeg om jouw verleden in die zin achter je te laten. Het gaat erom dat je bewust bent van die spiegel jezelf voorhouden.

Uit onderzoek is zelfs gebleken dat kinderen met een visuele beperking die naar het reguliere onderwijs gaan, meer vrienden hebben, dan kinderen met een visuele beperking, in het speciale onderwijs. Vroeger was dat andersom. Dit is het resultaat van inspanning voor een betere participatie.

Als je zelf met een beperking bent opgegroeid in een tijd waar bescherming voorop stond, is de kans groot dat je nooit optimaal hebt kunnen accepteren dat je een beperking hebt. En dan moet je nu jouw eigen kind opvoeden, hoe doe je dat dan?

Dromen

Elk kind dat opgroeit, de wereld ontdekt en zijn of haar eigen mogelijkheden leert kenne krijgt dromen. Het wil brandweerman worden, of prinses, Formule 1 rijden, of juf voor de klas. Een kind met een visuele beperking ziet vaak niet dat bepaalde dingen uiteindelijk niet mogelijk zijn. Zeg je dat tegen het kind, of laat je het dromen. Waarom zou je het niet laten dromen. Ook letterlijk met het oog op de techniek, kan je nu nog niet voorspellen, of jouw blinde of slechtziende kind over 20 jaar zelfstandig met de auto op weg kan. Ieder kind heeft in principe het recht om te dromen.

Broer of zus

Als je nog meer kinderen hebt, die geen beperking hebben, kan ook voor hen de impact van een broer of zus met een visuele beperking een behoorlijke impact hebben. Psychisch, maar ook voor de omgeving van dat kind. “Jouw broer of zus is toch blind”. Dat kan veel vragen oproepen. Betrek hem of haar bij alles wat je moet doen voor zijn broer of zus. Jouw kind zonder beperking, kan zich het lot van zijn of haar broer of zus dusdanig aangrijpen, dat het zelf (onbewust) een zorgtaak op zich wil nemen. Dat is helemaal niet slecht, maar zorg er dan wel voor, dat ook hij of zij gewoon kind kan zijn en kan genieten van het zijn of haar leven. Maar stimuleer zeker ook, in welke leeftijd dan ook, als ze iets samen willen ondernemen.

Communicatie

Het kan ook andersom. Als je zelf geen visuele beperking hebt, maar het kind wel, kan het zijn, dat je jouw kind automatisch overschat en overvraagd. Het kan vaak niet de dingen, die voor jou normaal zijn. Waar een stoeprandje voor jou de normaalste zaak is, die je onbewust neemt, kan een stoeprandje niet zien als slechtziende of blinde grote gevolgen hebben.

Een kind met een visuele beperking kan meestal niet zien als je hem of haar een knipoog geeft. Het heeft vaak sterke behoefte aan lichamelijk contact. Natuurlijk kan dat heel fijn zijn. Maar kan in sommige gevallen ook lastig zijn, als je bijvoorbeeld met andere zaken bezig bent, die niet gestoord kunnen worden. Maar het oogcontact wordt in deze vervangen door een knuffel, een hand of kus. Voor jou zullen dergelijke situaties op den duur wel herkenbaar en normaal worden. Maar voor mensen uit jouw omgeving kunnen dit ongemakkelijke situaties worden.

Geef jouw kind de ruimte om zich te ontwikkelen!

Top

By continuing to use the site, you agree to the use of cookies. more information

The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.

Close